Początek Przygody

Jeżeli co kolwiek wiesz powiedz nam, bo ukrywanie przed nami tak cennych informacji w niczym nikomu nie pomoże.

-A ja wiem czemu właśnie takie?Możliwe że dlatego że Veltr był blisko z mistrzami tego cechu.Wilka nie ma bo został przeniesiony do świata gdzie byli potrzebni.-odparł Amir.
-Powiem tak,nie mam czego ukrywać bo sam nie wiele wiem.Największą wiedzę ma mistrz cechu Kruka gdzie rano się udacie.Porozmawiajcie z nim,on będzie wiele więcej wiedział.-potych słowach wstał i odwrócił się na pięcie w strone wyjścia.
-Tu niestety musimy się rozstać,jest tu coś co muszę załatwić.Podążajcie w strone gór kiedy dotrzecie do krypty,poznacie ją po olbrzymim posagu wilka i 4 totemach w kształcie zwierząt postawionych wokół posągu.Ruszycie szlakiem przy którym będzie totem w kształcie głowy kruka.Dalej droga jest już prosta.-skończył mówić pociągnął ostatni łyk piwa i ruszył w strone wyjścia z karczmy.

A co z Isabel? - zapytał górnik nim Amir wyszedł. - Mamy ją zabrać ze sobą czy rusza z tobą?

-Ruszy z wami,ze mną nie będzie bezpieczna.-powiedział w drzwiach i po chwili za nimi zniknął.

Proponuje coś przekąsić przed wyruszeniem. Zamówmy coś.

Dobry pomysł padam z głodu.
"Zielarz podchodzi do barmana i zamawia jedzenie i kubeł piwa"

-Kubeł?!-zapytał zdziwiony karczmarz.-Jak pan sobie życzy. - dodał z szyderczym uśmiechem.
Następnie podał mu KUBEŁ piwa i talerz z pieczona golonką.

<Górnik również podszedł, zamówił kufel ciemnego piwa i dobrze wypieczony stek.>

Piekarz siedzial spookojnie w karczmie zachowujac całkowitą powagę, chociaż z pewnością przesiadywanie w miejscu tego typu miejsca nie wymagalo niczego podobnego. Czul jednak, że wlaśnie tak powinno być, a sam winien prezentowac się należycie i godnie. Co jakiś czas jego wzrok przebiegał badawczo po pomieszczeniu, by zatrzymać się na zielarzu. Kubeł? Czy on właśnie zamówił kubeł piwa? Nie wygladał na takiego, co dałby radę bez problemu wchłonąć taka ilość alkoholu co tylko wywołalo u Rudolfa pewien ciąg myślowy, a on sam uczył swego rodzaju wzruszenie i wdzięczność. - Towarzyszu! Jestem wielce rad, żeś pomyślał o mnie zamawiajac tyle trunku! - rzucił do zielarza widocznie rozradowany, po czym bez pytania przyciagnąl do siebie kubeł piwa, chwycił go mocno i pociagnał kilka solidnych łyków. Nie śpieszyło mu się.

"Z uśmiechem na twarzy zwrócił się do towarzyszy"
- Częstujcie się śmiało, zbierajcie siły bo jutro czeka nas długa droga.

Bohaterowie posilili się następnie przespali się w pokojach które opłacił im Amir. Kiedy słońce pojawiło się na horyzoncie ruszyli w drogę.W momencie kiedy wstąpili na szlak górski zaczął padać śnieg a już po kilku minutach przemienił się w śnieżyce.Po kilku godzinach bohaterowie dotarli do krypty.

- Wygląda na to, ze jesteśmy na miejscu - Mikael wypowiedział oczywisty fakt
Po czym zaczął rozglądać się próbując dostrzec totemy, o których wspominał Amir oraz rozpoznać jakie zwierzęta są na nich przedstawione.

Chrup. Chrup. Chrup.
Dźwięk ten towarzyszył Rudolfowi od momentu, kiedy droga do kaplicy zrobiła się krótsza jak dłuższa. Niczym stary przyjaciel ciągnął się za piekarzem i oznajmiając całemu światu, że chrupie. Marchewkę. A przynajmniej starał się, bowiem zimne warzywo co raz bardziej przypominało lód niż faktyczny przysmak każdego, prawilnego poszukiwacza przygód. Za pasem przetknął też bagietę upieczoną przez niego własnoręcznie, wedle rodzinnego przepisu. Skłamałby okrutnie gdyby powiedział, że jest to pieczywo przeznaczone do jedzenia. Prócz tego zaopatrzył się w nieco innego rodzaju prowiantu i śpiwór. Dobytek skromny, nawet jeśli doliczyć ciepły koc, scyzoryk i jakąś niewielką źródełczynę światła. - Masz absolutną rację towarzyszu. - przytaknął nie kryjąc podziwu. Wstyd było mu jednak przyznać, że dopiero po chwili sam zorientował się, że to faktycznie może być poszukiwane miejsce. Skończył chrupać, po czym również ruszył szukać wskazanych totemów, chociaż sam piekarz jako człowiek ostrożny nie miał zamiaru zapomnieć o czujności. Nawet będąc skupionym na szukaniu, był również niezwykle wyczulony na punkcie niebezpieczeństwa. Gdyby cokolwiek zapowiadałoby kłopoty, niezwłocznie sięgnie po bagietę i ostrzeże innych.